İçimde Bir Sabahattin Var

           

İçimde bir Sabahattin var. Sabahattin Ali ya tanırsınız. Hani şu Kürk Mantolu Madonna’nın yazarı. Evet, Kürk Mantolu demişken: Güzel bir kitap olduğu aşikar, okuyan büyük çoğunluk ‘’ohaaa, efsaneeee!’’ diyor. Neden? Çünkü sağlam bir aşk hikayesi var içinde; aşk hikayeleri insanları bir yerlerden yakalıyor mutlaka. Ama Sabahattin Ali’nin o kitaptan ibaret olmadığını, aşk romanı yazarı olmadığını birkaç kitabını daha okuyanlar anlar. Özellikle de neredeyse tüm kitaplarını okuyanlar anlar onu. Bunun nedeni açık: onun yazdıklarında bulunan o içten tavır, o gerçeklerin yaşattığı donup kalma hissi. Bunlar özellikle öykülerinde gözlemlenen noktalar. Bir defasında fena sövmüştüm mesela ona: ‘’Lan 4-5 sayfalık, okuması 5-10 dakika süren bir öykü nasıl benim mideme yumruk gibi iniyor? Vay *** çocuğu.’’ Özür dilerim abi. Aynen, abi de diyorum ona kendi içimde. İnsan abisiz büyüyünce, böyle yazabilen birini abi olarak görmek istemesi anlaşılabilir bence.

Neyse, anladınız işte bence biraz da olsa. Özellikle benim için ne konumda olduğunu anladınız. İşte bu yüzden, içimde bir Sabahattin var. İnternete adını yazınca doğum tarihi çıkıyor, eğer doğruysa balık burcuymuş. Ben de öyleyim. İnan veya inanma, burçların bir olayı var bence ama henüz çözemedim. Astroloji ve Astronomi burçlar konusunda epey çatışıyorlar, Astronomi’ye göre ‘zodyak’ yıldızlardan ibaret, bunlara anlam yüklemek batıl inançtan başka bir şey değil. Her neyse, sonuç olarak ben aynı burçtan olan insanların yüksek oranda benzer kişisel özellikler barındırabildiğini düşünüyorum. Bundan yola çıkarak insanları tabii ki ayrıştırmıyorum (belki bir burç hariç) ama denk geldiğini fark edersem de geyiğini yapıyorum. Sabahattin Ali’nin yazdıklarına bakınca da ‘’ya bu adam bunları yazıyorsa böyle düşünüyordur herhalde, hayatı böyle görüyordur’’ diyorum. Yazdıkları yeteneğim olsa benim yazacağım tarz şeyler. Duygusallık ölçüsü, gerçeklik anlayışı, samimiyeti… Kendime benzetiyorum. Elbette bunlar yazdıklarından ve yarattığı karakterlerden çıkarımlar.

İki paragraf yazmak yeterli geldi. Kendime yakın bulduğum, benzettiğim bir adamdan bahsettim. İçimde bir Sabahattin var, umarım yazma konusunda da onunkine benzer bir yetenek patlak verir iç dünyamda. Sabooo! Seviyorum seni. Çok! Okuyun arkadaşlar, okuyun lan! Sabahattin abimizin yazılarını okuyun. Onu okumasanız bile mutlaka bir şeyler okuyun. Haydi eyvallah.